Een gezond fundament

Het eerste onderzoek

Tijdens de jaarlijkse of halfjaarlijkse controle zal je tandarts de dieptes van de pockets (ruimtes tussen de tanden/kiezen en tandvlees) opmeten. Dit wordt gedaan met een meetinstrument, een pocketsonde. Deze pocketdieptes zijn in een gezonde situatie niet dieper dan 3 mm en gaan niet bloeden tijdens het meten. Door de pockets op te meten kan de tandarts de PPS (Periodieke Parodontale Screening) vastleggen. Deze screening bestaat uit 3 categorieën; PPS 1: pockets van 1-3 mm, PPS 2: pockets van 4-5 mm, PPS 3: pockets van 6 mm of meer. Op basis van deze screening kan de tandarts zien wat de conditie van je tandvlees is en je daarover informeren en bespreken of er behandeling ten behoeve van verbetering van gezondheid van je tandvlees nodig is.

Bij een PPS 1 kan het zijn dat het tandvlees zo gezond is dat er geen behandeling nodig is of dat er een beperkte behandeling nodig is, voornamelijk gericht op het verwijderen van tandplaque en tandsteen boven je tandvlees en het verbeteren van je eigen mondhygiëne.

Bij een PPS 2 kan het zijn dat er eerst gewerkt wordt aan het verbeteren van je eigen mondhygiëne en de tandplaque en tandsteen boven en/of onder je tandvlees wordt verwijderd. Ook kan het zijn dat de tandarts besluit dat er aanvullend onderzoek nodig is.

Is er sprake van een PPS 3, dan zal de tandarts aanvullend onderzoek doen.

Dit aanvullende onderzoek houdt allereerst in dat er een parodontiumstatus wordt gemaakt. Een parodontiumstatus is een uitgebreide meting van de conditie van je tandvlees. Bij al je tanden en kiezen wordt dan op 6 plekken, 3 plekken aan de kant van je wang en 3 plekken aan de kant van je tong/verhemelte, de recessies (terugtrekken van het tandvlees), de pocketdieptes (ruimtes tussen de tanden/kiezen en tandvlees), bloeding en/of pusafvloed (bloedt het tandvlees na het meten van de pocketdieptes en/of treedt er pusafvloed op), mobiliteit (of de tanden en kiezen bewegen) en furcaties (is er bij de kiezen een ruimte tussen de wortel meetbaar) gemeten. Ook kan je gebit gekleurd worden met een speciale kleurvloeistof welke plaque zichtbaar maakt en kan er gemeten worden hoeveel plaque er op je tanden aanwezig is.

Deze klinische metingen worden aangevuld met het nemen van röntgenfoto’s, zodat er kan worden bekeken óf, en zo ja, hoeveel kaakbot er is afgebroken rond de tanden en kiezen ten gevolge van de ontsteking van het tandvlees.

Na het maken van een parodontiumstatus en de röntgenfoto’s heeft de tandarts een uitgebreid beeld van de conditie van je tandvlees en kan er een passend behandelplan ten behoeve van verbetering van de gezondheid van je tandvlees worden opgesteld. Soms is er behoefte aan het uitvoeren van een bacterie-onderzoek en/of informatie uit een bloedonderzoek.

tand_fotov5_transp.png
Tand-fotov6_transp.png